16.06.2013 00:00
"insan olmak ölümcül hasta
olmaktır". kierkegaard.
rüya, tuhaf bir
hayat. inandırıcı ve bir bütünün parçası.
a. adnan akçay: "elimizde, parçalarının bir bütün oluşturmadığı bir yapboz var ve hep biz bireysel olarak eksik parçayı bulamamaktan doğru kendimizi suçluyoruz. oysa o parça zaten namevcut! lacan'ın öğrettiği gibi, insan, ne bedensel ne de toplumsal anlamda bütünsel bir öznedir. aksine, bir yarılmanın, parçalanmanın ürünüdür ve bütünlük duygusu ancak optik bir yanılsamadır. lacan'a göre özne merkezden yoksundur ve yapıların, sembolik düzenin, dilin bir fonksiyonudur. insan simgede inşaa edilir, ne önceden verili ne de aşkındır. 'gösteren olmasaydı, özne de olamazdı'. bu çerçevede ego, göze görünür bütünyanlış tanıdılüğünde, öznenin kendini yanlış tanıdığı bir yanılsamadır. lacan'ın öznesi, hümanistlerin aksine, sabit bir kimliğe sahip bir yaratık değil, radikal bir bölünmenin yarığında kurulmuş bir being'tir....lacan için önemli olan dil ve kültürün içine girildikten sonra başlayan trajik gelişimdir. insan, özne, toplumsallaşma süreciyle birlikte ödip ve dil öncesi bütünlüğünü yitirir. sembolik düzene giren özne doğrudan yaşadıklarından; dolayısıyla da kendinden uzaklaşır. bu durum ödip'ten çıkış ve dilin sembolik düzenine geçişte ortaya çıkar ve öznenin parçalanmışlığını anlatır".
durum kötü olabilir. iyi gibi yaparsak yırtabiliriz.
a.adnan akçay: "erkekler gerçeklik evreninin efendisidir, kadınlarsa sembolik evrenin (baudrillard). erkek ne yaparsa yapsın gerçeğin pençesinden kurtulamaz. gerçeklik erkeğin tercihi değil lanetidir".
kadın ile erkek konuşamaz. imkânsızdır. ve konuşmaya başlayan kadın ve erkek, zarafetten uzaklaştığında iletişim kopar. yalnızca zarafet, kelime değiş tokuşuna imkân verir.
a.adnan akçay: "erkek, doğuramamanın; üstelik bir de ( bir kadın tarafından tarafından doğurulmuş olmanın ontolojik ızdırabını ömür boyu taşır".
erkekte annenin erkek çocuğuna yaptığı bilinçsiz fenalıkların etkisi vardır. anne, doğurduğunu hatırlatır. anne dili tekrarlar.
erkek ile kadın arasındaki iletişim, sonsuza yaklaşan bir kargaşa.
a.adnan akçay: "erkekler kadınları hep peygamber devesi olarak gördükleri için çözümü onlara devekuşu muamelesi yapmakta bulmuş; işin tuhafı kadınları buna ikna etmede de başarılı olmuşlardır".
tuhaf. çok tuhaf.
selâm ile.
a. adnan akçay: "elimizde, parçalarının bir bütün oluşturmadığı bir yapboz var ve hep biz bireysel olarak eksik parçayı bulamamaktan doğru kendimizi suçluyoruz. oysa o parça zaten namevcut! lacan'ın öğrettiği gibi, insan, ne bedensel ne de toplumsal anlamda bütünsel bir öznedir. aksine, bir yarılmanın, parçalanmanın ürünüdür ve bütünlük duygusu ancak optik bir yanılsamadır. lacan'a göre özne merkezden yoksundur ve yapıların, sembolik düzenin, dilin bir fonksiyonudur. insan simgede inşaa edilir, ne önceden verili ne de aşkındır. 'gösteren olmasaydı, özne de olamazdı'. bu çerçevede ego, göze görünür bütünyanlış tanıdılüğünde, öznenin kendini yanlış tanıdığı bir yanılsamadır. lacan'ın öznesi, hümanistlerin aksine, sabit bir kimliğe sahip bir yaratık değil, radikal bir bölünmenin yarığında kurulmuş bir being'tir....lacan için önemli olan dil ve kültürün içine girildikten sonra başlayan trajik gelişimdir. insan, özne, toplumsallaşma süreciyle birlikte ödip ve dil öncesi bütünlüğünü yitirir. sembolik düzene giren özne doğrudan yaşadıklarından; dolayısıyla da kendinden uzaklaşır. bu durum ödip'ten çıkış ve dilin sembolik düzenine geçişte ortaya çıkar ve öznenin parçalanmışlığını anlatır".
durum kötü olabilir. iyi gibi yaparsak yırtabiliriz.
a.adnan akçay: "erkekler gerçeklik evreninin efendisidir, kadınlarsa sembolik evrenin (baudrillard). erkek ne yaparsa yapsın gerçeğin pençesinden kurtulamaz. gerçeklik erkeğin tercihi değil lanetidir".
kadın ile erkek konuşamaz. imkânsızdır. ve konuşmaya başlayan kadın ve erkek, zarafetten uzaklaştığında iletişim kopar. yalnızca zarafet, kelime değiş tokuşuna imkân verir.
a.adnan akçay: "erkek, doğuramamanın; üstelik bir de ( bir kadın tarafından tarafından doğurulmuş olmanın ontolojik ızdırabını ömür boyu taşır".
erkekte annenin erkek çocuğuna yaptığı bilinçsiz fenalıkların etkisi vardır. anne, doğurduğunu hatırlatır. anne dili tekrarlar.
erkek ile kadın arasındaki iletişim, sonsuza yaklaşan bir kargaşa.
a.adnan akçay: "erkekler kadınları hep peygamber devesi olarak gördükleri için çözümü onlara devekuşu muamelesi yapmakta bulmuş; işin tuhafı kadınları buna ikna etmede de başarılı olmuşlardır".
tuhaf. çok tuhaf.
selâm ile.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder