10.08.2012 00:06
‘insan soyunun tanrı
belasını versin!’. goethe.
büyükmes’ele: insanın beden
varsayılması.
büyükmes’ele, öldürücü varsayımdır.
modern ceza hukuku, bedene verilen
zararı yasaklar. beden bütünlüğüne.
insan bedenin içindedir, bedenden
ibaret değildir. insanın bedenden ibaret olduğu varsayımı mutsuzluk kaynağıdır.
her yanlış varsayım bir mutsuzluk
kaynağıdır.
yaşlı insanlar, özellikle yaşlı
insanlar, kendilerini bedenleri ile özdeşleştirirler. nasılsınız, sorusuna,
bedeni yanıt verirler. şuram buram ağrıyor, ve saire. bir tür unutuş bu. insan
yaşlandıkça unutur. unutmayı öğrenir. ve gördüğü tek şey bedeni olur. ve hiçbir
şeye inanmaya başlar. inanmadıkça sahte bilgi üretir.
yaşayan unutmaz. çocuk, insan
varlığının atası olan çocuk unutmaz. mükemmel bir varlık olan insan beyninin
unutması kolay değildir. arıza durumunda unutur. arızalılar unutur.
insan beden değildir, olamaz. insan
şuurlu olmak zorunda. aksi hâlde kaybolur. insan bedeni insan bilincinin bir
nesnesidir ve bilincin nesnesi olan bir şey insan bilinci olamaz. bilinç,
görüyor. ve görülen şey insanın dışındadır.
ya bedeninin sahipliğini bir başkasına
bırakanlar?
kölelik, orta çağ ile sona ermedi.
modern devrede köle sayısı mutlak ve göreli olarak insanlık tarihinin bir
devresine göre daya yüksektir.
insan bedeni ile iletişim kurmalı.
iletişim kurmak, kendiliğinden mümkün değildir. o, öğrenilmesi gerekli bir şey.
beden dinlenmeli. beden konuşan bir varlıktır.
insanda gerginlik yaratan beden ile
çarpışmak, bedene savaş açmaktır.
insan kendine zarar veren, verebilen
bir varlıktır.
çocuk, bilir. bedenine hâkimdir. insan,
çocuk’tan öğrenir.
selâm ile.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder