Arthur Schopenhauer’a göre, bir can sıkıntısı var. Mutluluğun büyük düşmanı, can sıkıntısıdır. Mutluluğun öteki büyük düşmanı, acıdır.
İki sosyal sınıf var. Zenginler ve Fakirler.
Fakirler, yokluk içinde yaşarlar. Yokluk acıya neden olur. Zenginlerin herşeyi vardır. Zenginlerin canı sıkılır. Fakirlerin savaşması gerekli şey yokluktur, zenginlerin baş etmeleri gereken şey sıkıntıdır. Yokluk, insan aklının kabul edebildiği bir şey değildir. İnsan, yokluk karşısında zorlanır. Acı çekmemek için kafa kütleşmeye başlar, duyarsızlaşır. Bönlük, içte boşluk oluşturur. İç boşluktan kurtulmak için dış uyarıcı aranır. İpe sapa gelmez eğlence tipleri, ilgi alanları, davranış biçimleri, yıkıcı hâyâller, hakikatten uzaklaşma, tembellik, sorumsuzluk, hastalıklar ve başka şeyler.
İnsanların saçmalarının nedeni budur.
İçteki boşluk, kredi kartları ile harcamaya neden olur, gelirden çok harcama yapmaya, kırmızı ışıkta geçmeye, korna çalmaya, kaldırıma çöp atmaya, olmadık yerde cep telefonu ile konuşmaya, küfürlü konuşmaya, yalan söylemeye, dinlememeye, verdiği sözde durmamaya, boş konuşmaya, neden olur.
Bir şey yapmak gerek.
Picasso’nun söylediği gibi, altı yaşına kadar her çocuk bir sanatçıdır. Her insan bir sanatçıdır, kaybettiği şeyi hatırladığı ve yapması gerektiğini hissettiği şeyi yaptığı sürece.
Altı yaşından sonra bir şey oluyor. İnsanlar sanat yeteneklerini yitiriyorlar. Mesela kâğıt oynuyorlar. Kağıt oynamak, Schopenhauer’a göre ahlakı bozuyor, çünkü oyun, ötekinden başkasına ait olanı kazanmak, her türlü numarayı kullanarak kazanmaktır. Oyunda kazanılan alışkanlık günlük hayata taşınıyor, hukuk izin verdiği ölçüde hırsızlık normal sayılıyor.
Varoluşun anlamdırılabileceği tek şey olan boş zaman herhangi bir şey için erdem için kullanılacak yerde harcanıyor, yok ediliyor.
Kişi kendini yükseltmelidir. Sonsuz bir şekilde.
İki sosyal sınıf var. Zenginler ve Fakirler.
Fakirler, yokluk içinde yaşarlar. Yokluk acıya neden olur. Zenginlerin herşeyi vardır. Zenginlerin canı sıkılır. Fakirlerin savaşması gerekli şey yokluktur, zenginlerin baş etmeleri gereken şey sıkıntıdır. Yokluk, insan aklının kabul edebildiği bir şey değildir. İnsan, yokluk karşısında zorlanır. Acı çekmemek için kafa kütleşmeye başlar, duyarsızlaşır. Bönlük, içte boşluk oluşturur. İç boşluktan kurtulmak için dış uyarıcı aranır. İpe sapa gelmez eğlence tipleri, ilgi alanları, davranış biçimleri, yıkıcı hâyâller, hakikatten uzaklaşma, tembellik, sorumsuzluk, hastalıklar ve başka şeyler.
İnsanların saçmalarının nedeni budur.
İçteki boşluk, kredi kartları ile harcamaya neden olur, gelirden çok harcama yapmaya, kırmızı ışıkta geçmeye, korna çalmaya, kaldırıma çöp atmaya, olmadık yerde cep telefonu ile konuşmaya, küfürlü konuşmaya, yalan söylemeye, dinlememeye, verdiği sözde durmamaya, boş konuşmaya, neden olur.
Bir şey yapmak gerek.
Picasso’nun söylediği gibi, altı yaşına kadar her çocuk bir sanatçıdır. Her insan bir sanatçıdır, kaybettiği şeyi hatırladığı ve yapması gerektiğini hissettiği şeyi yaptığı sürece.
Altı yaşından sonra bir şey oluyor. İnsanlar sanat yeteneklerini yitiriyorlar. Mesela kâğıt oynuyorlar. Kağıt oynamak, Schopenhauer’a göre ahlakı bozuyor, çünkü oyun, ötekinden başkasına ait olanı kazanmak, her türlü numarayı kullanarak kazanmaktır. Oyunda kazanılan alışkanlık günlük hayata taşınıyor, hukuk izin verdiği ölçüde hırsızlık normal sayılıyor.
Varoluşun anlamdırılabileceği tek şey olan boş zaman herhangi bir şey için erdem için kullanılacak yerde harcanıyor, yok ediliyor.
Kişi kendini yükseltmelidir. Sonsuz bir şekilde.
26 Ocak 2012
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder