19.05.2012 06:10
“bir çocuğun şehri çarpar
yüzümün varoşlarına”. İsmet Özel.
Ufuk Uras’a ait bir tweet: ‘Manik
depresif bir arkadaşım var, depresifken solcu, manikken sağcı gibi davranıyor;
böyle siyasi partiler de var’.
Ed Bazinet, beş günde hediye fuarında
20 milyon dolar harcadı. Manik Depresif olan Bazinet, New York’taki fuarda 100
bin parçalık madde ve 1,6 milyon dolarlık sabun aldı. Manik Depresif olduğu
anlaşılınca hastahaneye yatırıldı.
Hastaneye yatırılmayanlar da var.
Evinde oturtulsalar toplumsal açıdan sorun yok.
Bir Manik Depresif Büyükelçi, Mdb,
düşünün. Bir manik depresif büyükelçi var. Görevde. Memleketi temsil eden
bir görev yapmak yerine memleketten gelen insanlara komplo kuruyor.
Ufuk Uras, bulvarda idi. Neşeli
değildi. Kaybolmuş bir medeniyetin temsilcisi olmak dahi neşesizlik için bir
neden değil, gerek yok!
Dua, hayatları terk etti. Dua
eden anne öldükten sonraki ilk gün.
Manik depresiflik bir hastalık durumu.
Manif depresif kültürün yaygınlığı, hastalığın bir fonksiyonu değil. Bir manik
depresif kültür var. Şurada, burada ve başka yerde. Enine boyuna Yaygın.
Yukarıdan aşağıya hegemonik.
Hastalık bir sürecin bitmesidir.
Manik depresif kültür, sürecin bitmesi
ile başlar. Annenin ölümü ile. Hakikatin ortadan kalkması, medeniyetin çökmesi
ile.
Bir adamın çıkıp hastalıklar tarihini
yazması gerek. Türklerde manik depresifliğin tarihini. Toplumun durumuna ve
tedavi biliminin ilerlemelerine göre ortadan kalkan, gerileyen, yeniden ortaya
çıkan ve biçim değiştiren ruh hastalıkları tarihi. Olayı sınırlı tutmamalı.
Ölmek isteyen insanların davranışları
ötekilerden farklıdır. İstemeyenlerden ve farksızlardan.
Manik depresif hastaları, ölmek fikri
yönlendiriyor olabilir. Canlılık karşındaki farksızlık ve canlılara yönelik
şiddet bir ölmek isteği ile birlikte anlamlı. Ölüm, kötülük fikrinden kurtulmak
için bir çare olarak görülebilir.
Deleuze: “Sadom’un Yüz Yirmi Günü’nde,
liberten, onu ‘burada olan nesneler’in değil, orada olmayan Nesne, yani
‘kötülük fikri’nin heyecanlandırdığını ileri sürer. Oysaki bu olmayan fikri,
deneyimde verili ya da deneyimle verilebilir olmayan bu Yok ya da olumsuzlama fikri
yalnızca kanıtlamanın nesnesi olabilir. Yine bu nedenle, sadist kahramanlar,
ancak akıl yürütmenin mutlak kudretiyle erişebilecekleri bu fikre oranla kendi
gerçek hayattaki suçlarının ne denli önemsiz olduğunu görmekten dolayı
umutsuzluğa kapılır ve çılgına dönerler”.
Selâm ile.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder