insan insanın kurdu olmasın kölesi olsun


 18.08.2012 00:04

“bizler türkiye’de modernleşme çabaları göstermeye başladıktan bu yana, yani üçyüz senedir, kimin hangi evde oturacağını tartışmaktan başka bir şey yapamaz haldeyiz”. ismet özel.

insanların büyük çoğunluğunun razı olduğu prensip şudur: insan insanın kurdu olacaksa olmasın kölesi olsun.
bilmeyen/ hissetmeyen, köle’dir.
amerika’nın uzun yollarında zengin bir adam pahalı aracı ile kayboluyor. küçük bir yerleşim yerine geliyor. genç bir adam gördüğünde aracını durduruyor. newyork ne tarafta, sorusunu soruyor. bilmem, diyor genç adam. peki o zaman/ ana yola nasıl çıkabilirim, sorusunu soruyor kaybolan adam. genç adam, biraz düşündükten sonra, bilmem, diyor. kaybolan adam, en yakın benzin istasyonunu soruyor. genç adam, yine aynı cevabı veriyor. kaybolan adam, sinirleniyor, sen de hiçbir şey bilmiyorsun, diye bağırıyor. genç adam yanıt veriyor: ben kaybolmadım ki?
köle, mutlu olabilir. köle, büyük ihtimal ile mutludur. mutludur çünkü mutlu olmak ne demek bilmiyordur. tesadüfen bulunduğu yer, bulunması gerektiğine inandığı yerdir.
bir yerde kalmak. bir yerde sonsuza kadar aynı şekilde kalmak bitkisel bir hayat.
köle, bitkisel hayatta olmaktır.
hiç bir efendi bir köleye saygı duymaz. saygı duymak için bir sebep gerek. iç sebep.
çocuk, bilmek ister. sezgilerine inanır.
iyi eğitimli insanların büyük çoğunluğu bilmek istemezler. sezgilerine de inanmazlar.  her şeyi bildiğini sanmak ve paranoyaklık engeller, engelleyicidir.
çocuk, dinlemek ister. görmek, duymak,  tatmak, denemek.
çocuk, açıktır. köleliği asla kabul etmez. kendisinden büyükleri dinlemez. bilir ki kendisini yanlış yönlendirilmektedirler. gelişimine müdahale edilmektedir. karşı çıkar. bu durumun farkında olmayan anne/ baba çocuğu tehdit eder. tehdit alındaki hiç bir çocuk sağlıklı kalamaz. benzetilir.
anne/ baba, hiç istemeden çocuklarını köleleştirirler. çocukluğu ve ilk gençliği bir zorlama ile geçen bir küçük insan felç olmuştur. kendini tanımamaktadır, hayata yabancıdır, başkaları hakkında fikri yoktur, sezgilerini yitirmiştir.
insan hayat hakkında hiçbir şey bilmemektedir. yalnızca verimli ve uyumlu olmak üzere programlanmıştır. işte modern eğitim ve modern düzen.
bir gün bir kafede yan masada oturan ileri yaştaki iki insanın konuşmalarını duydum. korkunçtu. yemek içmek konusunda bir konuşma idi, konudan konuya geçildi. uzun ömürlü süt ile günlük süt arasındaki farkı bilmiyordu bir tanesi. diğeri yalan yanlış başka bir şey söylüyordu.
toplumsal açıdan bir sorun yok ortada. onlar toplumun kurbanları olarak toplum içinde sorunsuz bir şekilde yaşıyorlar.

selâm ile.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder