01.09.2012 00:51
‘her şeye şaşıran ya da şaşırmaya hazır ve
çocuksu’. seyhan erözçelik.
grafik çizim, ilk, new york’ta görüldü.
1972 baharında. duvarlar, kaplamalar, metro ve otobüsler, geçitler, alış veriş
merkezlerinin otopark duvarları, politik ya da kişisel mesaj dışında, ilkel ya
da karmaşık ve renkli veya değil.
1968 devrimi/ gösterisi grafik sanatı
kapitalizmin öncü kenti new york’ta yükselişi arasında bir ilişki var.
orhan pamuk tipi romancılığın (aslında
ortada bir roman da yok) 12 eylül sonrasında ortaya çıkışındaki türden bir
ilişki.
disiplin ve çizim/ karalama.
new york’ta moda hızlı değişiyor/
değişir. new york, insanın, zamana müdahale tekniklerini durmadan geliştirdiği
yer, yer ve zaman, iki tanımın, durmadan daraltıldığı tasarım bütünü.
tam da grafitinin en gelişmiş olduğu
bir zaman diliminde artık moda değil. new york sanat galerilerinde satılan
sanat parçalarından çok daha çekici grafikler, şahane barok şekiller ve grafiti
yapıcıların anlayışlarına göre ortaya stiller ve ekoller çıkmışken.
1929 büyük buhranı öncesi ile sonrası arasında
kent yaşamı ile 2008 öncesi ve sonrasında benzerliklerin olması normal.
new york bir devrim öncesi sessizliğin
içinde olmalı şimdi. büyük bir patlama olacağı beklenmeli.
kapitalizm bir mekanik/ devirdaim
makinesidir. bozulmayan bir otomobil imgesi, durmadan sağ sola çarpan, hedefsiz
olması nedeni ile her ân çarpan, devrilen ve bozulduğuna dair bir beklentiden
sonra kendi kendini onaran ve yeniden, herhangi bir insan idealine uygun
olmayan bir yöne doğru hareket eden bir otomobil.
toplum, devirdaim makinesine bir tür
tepki veriyor. globalleşme sürecine, bir çok farklı coğrafyada toplum, etnik ve
dini milliyetçiliğin yükselmesi ile tepki verdi. kaybedenler, eldeki değerleri
ile.
etnik ve dini milliyetçiliğin
yükselişi, globalleşme sürecini başlatan/ devlet politikası ile destekleyen
merkez ülkelerin çıkarına gerçekleşiyor. her şey kendiliğinden olabilir.
ya da bir program ile. fark yok.
borsa yükselişinde elinde daha çok
kağıt olanların, ötekilere göre daha çok kazanmaları gibi bir şey. işin
doğasına uygun ve ötekiler de razı.
kent ve kent kültürü, artık yok. paris
bir 19 yüzyıl kenti olarak duruyor yalnızca.
duyarsızlaştırılmış, aynılaştırılmış,
borçlandırılmış kent; herhangi bir dinamik sahibi olmayan kent. insanların,
kent dışında herhangi bir yerde evde oturarak sistemin bir parçası olmak imkânı
sahibi insanların, olmayan kent rantı için kent merkezinde yüksel kira
ödemeleri için bir neden yok.
eğlence bitti.
kent ekonomik sistem gibi yayılıyor.
yayılma nereye kadar yayılma? ve yayılma ile toplum/ insan ilişkisi?
david harvey, istanbul’a kadar geldi
de, gazeteci bir kadın, the soru’yu sormadı, david’in marxist olmadığını haber
yaptı.
david, marxist olsun olmasın.
david’e soru sor.
selâm ile.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder