bugün tebessüm eden bir yüz gördünüz mü?

 09.02.2013 00:00

“bir piçim ben, dövün ve hor görün beni”. yavuz türk.

mutlu olmak saklanması gereken bir şeydir. tebessüm ettiğiniz görülürse, size biri yaklaşır, sizden bir şey ister! para meselâ. işleriniz yolunda ise paranız vardır. mutlu mutlu tebessüm ettiğinize göre paralısınızdır. tebessüm ettiğiniz görülürse amerikan büyükelçiliğindeki patlamanın aranan bir faili olarak göz altına alınabilirsiniz ya da.

çoşkulu /mutlu bir insansanız deli olduğunuza hükmedilir, herkes sizinle alay eder. kafayı yediğiniz teşhisi konulur.

the varsayım doğru mu?

türkiya’da bir kamuoyu araştırması yapıldı. bir sonuç: türklerin yüzde 85’i mutlu.

herkesin birbirini kontrol ettiği, paranoya eğiliminin yagın olduğu bir ülkede büyük çoğunluk mutlu olabilir mi?

iktisatçılar, edebiyat ve tarih bilmez. sosyologlar hiçbir şey bilmez. normal olarak. kültür tarihi, sosyal antropoloji, sosyal psikoloji, dinler tarihi, dil bilgisi, okuyan kaç sosyoloji öğrencisine rasladınız tüm hayatınızda?

ben raslamadım. raslayana da raslamadım.

türklerin yüzde 85’i kendilerini mutlu olarak bildirmişlerdir. doğrudur.

çünkü, türklerin yüzde 85’i fakirdir.

fakir kimdir?

fakir, zengin olmayandır.

peki zengin kimdir?

türkiya’da yaşayanların yüzde yirmisi, milli gelirin önemli bir bölümüne el koymaktadır. on beş milyon türk, zengindir. altmış milyon türk, fakirdir.

fakirler, mutludur.  o hâlde, yüzde 80 mutludur. beş puan karşılığı türk ise kendisini mutlu hissetmektedir. zengin olmasına rağmen mutludur. belki zengin, ama fakir gibi yaşıyor. harcayamıyor.

pessoa: “yoksullar bende merhamet uyandırıyor. zenginler de. ama zenginler daha fazla; çünkü onlar daha fazla mutsuz. yoksul biri, yoksulluktan kurtulursa mutlu olacağını düşünebilir. zangin ise mutlu olmanın hiç yolu olmadığını bilir. yoksulun tek bir kaygısı vardır; ya da asıl kaygısı tektir: kendi yoksulluğu. zengin biri, ne yazık ki böyle bir kaygısı olmadığından, tüm diğer kaygılara sahip olmak zorundadır. yoksul birinden daha mutlu bir zengin hiç tanımadım; tabii eğer terziden ya da kuyumcudan satın alabileceği şeylerden ya da restoranda yemek yemekten mutluluk beklemiyorsa. ama (…) bile tarihsel materyalizmin bu noktasına kadar gideceklerini sanmıoyorum. yoksullar mutludur; bir yanılsamaları vardır ve terzinin, kuyumcunun, restoran sahibi mutlu olduğuna inanırlar. zenginler ise terzinin ateistidirler”.

sordum,siyasal bilgiler fakültesi’nde fernando pessoa’yı okutmuyorlar.

mutlular neden tebessüm eden yüzlerini göstermiyor olabilirler?

mutlu olmak, mutlu etmek, mutlu görünmek, kültürel bir olay.

latin amerikalılar, türklerden daha zengin değiller. ama latin amerikalılar tebessüm ederler, eğlenirler, muhabbet ederler.

bir biçim.

selâm ile.